Sawadee ka(p)

Sawadee ka(p), lieve allemaal. 

Het is weer een tijdje geleden. Maar er is ook weer zo veel gebeurd:) We waren gebleven in Sianoukville. Na dit stadje aan de zee zijn we door gereist naar Kampot. Dit is een heerlijke stad, goede sfeer en veel gezelligheid. We slapen bij cozy elephant, die voor een jaartje gerunt word door een belg:) heel leuk om even te kletsen in ons eigen taaltje. We eten de eerste dag aan de straat en dat was een vergissing, voor het eerst dat we beide ons eten laten staan. Gewoon niet lekker! Gelukkig vinden we de dag er na een leuk locaal tentje waar we heerlijk gegeten hebben. Ondertussen zijn we ook erg verslaafd geraakt aan de ijskoffie!! Die hier gewoon vers gemaakt wordt:) 
We wagen het om hier een scooter te huren. De belg verteld dat het hier veilig is en je geen last heb van corupten politie. We willen op de bokor berg het hill station bezoeken. Helaas begint het net die nacht keihard te gieten en houdt het natuurlijk niet op. Omdat we de scooter al gehuurt hebben gaan we toch op pad. Dit keer onze jas maar aangetrokken, stuk warmer maar helpt uiteindelijk helemaal niets. Het is super mistig en koud op de berg, helemaal verkleumt bezoeken we een reuzachtige waterval. Die nu helmaal groot is door de regen. We gaan stoer in de mist opzoek naar het hillstation, maar de mist is zo dik dat je nog geen 2 meter voor je kan kijken. Laat staan dat je een station kan vinden. We zijn onderhand zo koud geworden dat we helemaal stijf zijn, we geven het op. Op de terugweg dromen we van een warme douche, helaas blijft het bij dromen. We hebben tot nu toe alleen maar koude douches gehad:(
We willen heel graag nog naar een eiland en van de belg hebben we gehoord dat Rabbit eiland mooi blijkt te zijn. Hiervoor moeten we eerst naar Kep. Als we daar aankomen regent het alweer, hierdoor vertrekken de bootjes naar het eiland niet. We merken al snel dat het hier niet echt leuk is. Na lang zoeken naar een kamer hebben we er een gevonden, en wat voor een. Niels is gewoon te lang om door de deur te gaan. Er kan van hun eigen wc gebruik worden gemaakt, maar dik moet je niet zijn de opening is zo'n 25cm breed! We huren ook hier een scooter en gaan naar de zoutvlaktes en peperplantages wat leuk om te zien waar onze specerijen vandaan komen. 
De volgende dag kunnen we na veel gedoe mee met een boot. Wat gaaf, het is een open boot. De golven komen zo hoog dat we bijna omslaan, en we dus zeiknat worden. Helaas ook onze tassen gedeeltelijk! Maar we worden beloont, wat een heerlijk eiland!! Het is super rustig, en mooi. We fixen een eigen bungelow met wc. En we badderen lekker in zee:) onze 5e bord rijst met groentjes bevalt slecht, volgende dag maar vis gegeten! Hier hebben ze geen stroom overdag. Elke avond rond half 6 gaat er een generator aan en om 21.30 is het pikke donker, heerlijk! We wandelen hier een stukje en relaxen voor de rest. Boekje lezen, schrijven, zwemmen en genieten! De terugweg naar het vaste land is net iets erger dan heen dus nu zijn onze tassen echt nat! Oeps. We hebben gelukkig gelijk een aansluiting naar Phnom Pehn. En vandaaruit naar Pursat, dit dorpje is helaas niet noemens waardig.
Volgende ochtend weggevlucht naar Battambang, ook een heerlijke stad. 
We hebben een tourtje met Dr. Blue in zijn "Batman Mobile" tuktuk. Eerst naar de bamboetrein! Het zijn houten pallets die op treinwielen liggen en dat wordt aangedreven door een klein 1 taks motertje. Wat een lawaai! Het ding schudt op bepaalde punten van het spoor heftig omdat het spoor op bijna elk stuk niet recht meer is. Maar wat gaaf is dat. Het nadeel is dat het een enkelspoor is. Dus als je een tegenligger hebt. Pakken de bestuurders de pallet op, dan de wielen zetten dit in het gras om de andere door te laten en dan hup de trein word weer inelkaar gezet. Bij een klein dorpje stoppen we. We drinken wat en worden vermaakt door kinderen.
Terug in de tuktuk worden we naar mega fruitetende vleermuizen gereden. Deze beesten hangen in bomen in de volle zon! Op naar de Prasat Banan. Een oud tempel complex dat naar zeggen de Angkor Wat Tempels heeft doen inspireren.
De klim is zwaar omdat het super veel trappen zijn naar boven. Maar het is de moeite waard. Het is erg mooi maar het valt bijna van ouderdom uit elkaar.
Hierna rijdt Dr. Blue langs de enige wijnplantage van Cambodja. We proeven hier maar geen wijn want deze wijn is zo zoet dat het meer geschikt is voor sangrija.
De laatste bezienswaardigheid zijn de killing caves en een tempel boven op een berg. De tuktuk kan niet helemaal omhoog dus de keuze is lopen of een moto nemen. We doen het laatste omdat de wandeling in deze hitte te zwaar is. Eerst naar de tempel die een fantastisch uitzicht biedt over het landschap. Hier zien we pas echt hoe vlak het land is. Daarna naar de killing caves. Ook hier werden vrouwen, kinderen en mannen vermoordt om vervolgens in de grotten te worden gegooit. Vreselijk! Net zoals bij Phnom Phen zijn hier ook schedels opgestapelt.
In het restaurant verteld Dr. Blue ons het verhaal over de killing caves en de Khmer Rouge. Wat echt weer naar is te horen. 

Onze laatste bestemming in Cambodja is Siem Reap, de rit duur gelukkig niet te lang en 's middags komen we aan. We hoeven de tuktuks dit keer niet van ons afteslaan want we weten waar we heen moeten. En gaan er gelijk vandoor. Onze eerste nacht brengen we door in Garden village. Dit is een grote fout. Oke ze zijn goedkoop maar je krijgt er niets voor, we slapen in een schuur waar doormiddel van triplexplaatjes kamers in gemaakt zijn. We hebben 1 raam zonder glas en er vliegen zoveel muggen rond dat je gewoon opgegeten word. 'S nacht begint het te gieten en het regent gewoon door het raam heen, ook ligt Loes weer eens onder een lek en haar bed word zeiknat. De muggen komen gewoon door de klamboe heen en het is er erg vies. Als we opstaan gaan we dus gelijk opzoek naar een andere optie. En die vinden we Soksan Angkor Garden, wat een oase van van rust. Voor dezelfde prijs krijgen we hier een kamer met douche en wc. die schoon is, een lekker bed, geen muggen en een heerlijk tempratuurtje. We mogen hier gebruik maken van de computer, boeken, info enz. We bekijken de vele markten en boeken een tuktuk alweer "Batmann" voor de volgende dag. 

Om 04.30 uur gaat de wekker alweer. Snel kleeden we ons aan en wrijfen de slaap uit onze ogen. Bij de ticketservice is het mega druk. Gelukkig willen wij maar 1 dag naar de tempels dus voor ons vrijbaan! Bij de eerste tempel, de Angkor Wat valt de zonsopgang tegen. Het is heel erg bewolkt. Maar
de tempel is erg indrukwekkend! Na een uur foto's maken zien we tot onze grootste schrik dat de batterij alweer bijna leeg is en we moeten nog zeker 4 tempels! Verdorie! De driver rijdt als een gek dus we staan snel voor de volgende. Deze is nog mooier dan Angkor Wat. En dan de jungle tempel deze is echt geweldig!! Het is erg vervallen en er groeien mega bomen over sommige muren heen. Wel jammer van al die rot chinezen die overal voor gaan staan! De camera heeft het ondertussen begeven en Niels gaat over op zijn mobiel als nood.
De tuktuk wilt ons alweer terug brengen maar we willen er nog eentje zien. Dit is een tempel waar bijna geen touristen komen. Heerlijk!! 
De volgende dag gaan we mountainbiken. Het is gelukkig droog:) We staan op tijd op om de fietsen op te halen. Het leuke is dat deze mountainbikes gloedje nieuw zijn:) echte giants!! Als we de stad uit fietsen worden we vergezeld door een Cambodjaans jongetje die net uit school komt fietsen. Bijna 3 km lang kletsen we wat en nemen daarna afscheid. Het is bloedheet! Maar het landschap is geweldig! Net zo vlak als Nederland. Al fietsend door de rijstvelden maken we foto's van vissers en boeren.
2 uur later komen we vermoeid terug in Siem Reap. Loes gaat even liggen terwijl Niels naar de kapper gaat. Hij word geknipt door een man die ongeveer 80 jaar is. Alle soorten knipinstrumenten komen er aan te pas, na nog eens terug te zijn geweest zit het nu perfect! We regelen de bustickets naar Poipet nog voor de volgende dag, eindelijk terug naar Thailand!!

Thailand!!
De grens is vies en druk! Het uit checken uit Cambodja gaat vrij snel maar als we aankomen bij de rij voor de visa on arrival van Thailand is dat snel afgelopen! 
Na anderhalf uur buiten hebben gestaan kunnen we binnen in de rij gaan staan, en we kiezen natuurlijk weer de sloomste rij...  2 uur later en nog maar 3 wachtende voor ons. Komt  er een jongen uit Ijsland er niet door. Later verteld hij dat zij zeiden dat het land niet bestond! Whahah!! Wij zijn er gelukkig veilig doorheen gekomen. We pakken een tuktuk naar het busstation in Aranya Prahtat. Hier staat de bus naar Prachinburi al klaar. 
Bij een splitsing worden we er uit gegooid. Er is maar een guesthouse en we krijgen sterk het gevoel dat we fout zitten. de vrouw achter de balie spreekt ook nog eens geen woord engels. Handig! Terug lopend naar de kruising stopt er een pickup bij Loes. Loes praat wat met een man en na een tijdje wuifen ze beide naar Niels dat hij terug moest lopen. Hij wil ons meenemen naar zijn huis om wat te vragen aan zijn vrouw. Cool! Zitten we dan in de achterbak van een pickup. Bij het huis aangekomen blijkt dat we bij zijn familie mogen overnachten! Wow! Een homestay! Helemaal onverwachts!
Hij en zijn vrouw en 2 kinderen zijn super aardig. We mogen ons opfrissen en de vrouw wast zelfs een shirt van ons. We mogen mee eten, het avondmaal is heerlijk! Loes helpt, na veel aandringen, een beetje mee in de keuken. Allemaal Thaise gerechten van een hele vis tot aan soya melk met zwarte sesam. Heerlijk! We slapen in de woonkomer op Een kleedje maar dat geef niet! 
We worden al vroeg wakker want beide hebben geen oog dicht kunnen doen! Het ontbijt bestaat uit rijst, vis, zwammen en ei. Het is erg lekker alleen Loes heeft er nog wat moeite mee. Dong, onze gastheer, vertelt dat hij, zijn vrouw en dochtertje graag mee willen naar het national park. Helemaal leuk! Bij een pompstation haalt zijn vrouw wat lekkers voor onderweg, wat worden we verwend!! Bij de entree zien we weer eens hoe krom sommige dingen zijn. Locals betalen 40 baht en buitenlanders 400 baht! Dit hadden we niet verwacht dus al ons geld is in 1 klap weg! Gelukkig kunnen we nog 100 baht lenen van Dong, en willen ze ons naar een ATM brengen. Blijkt dit 50 km verderop te zijn, hier door kunnen ze zelf niet meer genieten van het park. We nemen afscheid en proberen ze wat geld te geven, wat niet lukt. 
Met behulp van liften komen we aan bij de campsite waar ook hier de prijzen niet normaal hoog. Maar ach, we zitten nu wel in het national park in een tent! De dag erna staan we vroeg op. Met behulp van weer een lift komen we bij een mooie waterval. Met dezelfde lift, E en O, gaan we door naar een andere waterval achter het visitors centre. Het pad ernaartoe is makkelijk. Toch loop je echt door de jungle. Aan het einde van het pad probeert Loes een foto te maken van wat zij denkt dat het een rups is. Het blijken bloedzuigers te zijn!! Gatver! Ze zitten overal op. Terug bij het centre trekken we alles uit! Bha wat een enge beesten. De lift terug naar de campsite krijgen we van een truck vol monks. We pakken de tent snel in en krijgen bij toeval dezelfde lift terug. Halverwege pakken we een ander en die brengt ons helemaal naar Pak Chong, een plaats 40 km van het park vandaan. Terwijl ze daar zelf niet eens heen moeten! We drinken een kop koffie en gaan, naar zeggen, naar het goedkoopste hotel. Niet goedkoop genoeg voor ons dus we pakken de bus meteen door naar Nakhon Ratschasima. 
In de avond komen we in de stad aan en vinden vrij snel een hotel voor maar 180 baht. 
We eten op de straat waar Loes wat minder geluk heeft. Alleen maar vlees, zelfs in de tofu soep (zonder vlees) zit gewoon vlees.
We eten een toetje aan de overkant (oreoshake!) en een geroosterdbroodje pindakaas:) hmm. En gaan optijd slapen. Want dat hebben we nodig!!

Hopelijk hebben jullie weer genoten van de verhalen;)! Tot de volgende keer! Veel liefs ons.